Met kleine oogjes en nog wat jetlag in de benen kwamen de spelers maandagochtend om 05:15 uur de hal binnen. De reis zat nog in het lijf, maar de sfeer was meteen goed: moe, maar vol zin en spanning.
Voor sommigen is het hun eerste internationale kamp en je merkte direct dat er van alles door de hoofden ging. Ik hoorde fluisterend:
“Zou die goed zijn?”
“En die dan?”
“Kijk die bovenbenen van hem dan…” 😅
Ik moest er stiekem om lachen. Die gezonde spanning maakt het juist mooi.
Eenmaal begonnen met de training was er geen tijd om na te denken. De groep werd direct gemixt met spelers uit o.a. de Filipijnen, Hongkong, Zweden en Maleisië – in totaal zo’n 40 fanatieke badmintonners op de vloer. Al snel merkten de spelers: hier wordt hard getraind, en dan bedoel ik écht hard.
De hitte deed er nog een schepje bovenop. Waar je in Nederland misschien één shirt per training gebruikt, gaan er hier gerust drie doorheen. 😅 Maar wat was het gaaf om te zien: zoveel sparring, zoveel nationaliteiten, en iedereen vol inzet. De groepen werden ook gelijk opgesplitst in singelaars en dubbelaars, zodat iedereen gericht kon trainen.
Ondanks het vroege uur, het zweet en de vermoeidheid, ging iedereen ervoor. Dit is waar het om draait: groeien, leren, grenzen verleggen én plezier maken. 💪🏽🏸
Wordt vervolgd… 😉